روستای “ایوند” واقع در آذربایجان شرقی، یکی از بزرگترین مقاصد گردشگران روستایی به شمار می‌رود و به لطف منظره زیبا و شباهتش به “ونیز” لقب ونیز ایران را یدک می‌کشد.
به گزارش توریسم‌اینترنشنال، به گفته یکی از اهالی روستای «ایوند» که ۳۰ سال در خانه بهداشت و درمان روستا فعالیت کرده است، همه اراضی روستا زیر آب قرار دارد. احمد قاسمی به همشهری می‌گوید: «زیر باغ‌های روستا آب جریان دارد. اگر یک متر از زمین را حفر کنید، آب از آن خارج می‌شود و حتی در برخی از نقاط روستا نیم متر حفر کنید به آب می‌رسید. یک جورهایی انگار روستا را آب برداشته است در حالی که اینجا جای بسیار مناسبی برای زندگی کردن محسوب می‌شود. فقط خانه‌ها را از جنس بتن و با کمی ارتفاع از زمین می‌سازند.»
او ادامه می دهد: «در گذشته باغی به وسعت ۴۰۰ متر مربع داشتم که اگر اشتباه نکنم ۴۰۰ چشمه داشت. با این عدد فراوانی آب را در روستای ایوند مشاهده می‌کنید و حتی جالب است بگویم در زمان‌های خشکسالی آب روستا زیاد شده بود.»
تاریخ ۷۰۰ ساله
فراوانی آب تنها در یک روستای شهرستان شبستر عجیب به نظر می‌رسد؛ گویی نعمت آب به روستای «ایوند» ارزانی شده است. روستایی بسیار قدیمی که احمد قاسمی معتقد است از چند صد سال پیش قدمت داشته است. او می گوید: «در این روستا یک سنگ بزرگی بود که آن را تزئین کردند و کاوش‌ها نشان می‌دهد ۷۰۰ سال پیش این روستا وجود داشته است. غارهایی در ایوند وجود دارد که قدمت آن به ۸۰۰ سال پیش هم برمی‌گردد.»
همچون ونیز
روستای «ایوند» به ونیز شهرت دارد؛ جزیره‌ای در شمال ایتالیا که رفت و آمد مردم در آن با قایق صورت می‌گیرد و این شاید تنها تفاوت آن با روستای «ایوند» باشد، زیرا سطح آب در این روستا پایین است و به همین دلیل، مردم پای پیاده یا با خودرو از جریان آب عبور می‌کنند. طبیعت زیبای «ایوند» همراه با صدایی که از جریان آب خارج می‌شود، فضایی دلپذیر را برای هر فردی ایجاد می‌کند.
احمد قاسمی عنوان می کند: «فراوانی آب هیچ مشکلی برای روستا و اهالی آن ایجاد نمی‌کند و خودروها در اینجا از داخل آب حرکت می‌کنند.» او تاکید می‌کند که فقط مسیرهای داخل روستا آسفالت است و بقیه مسیرها به دلیل فراوانی آب امکان آسفالت کردن ندارد.
البته فقط «ایوند» به ونیز ایران شهره نیست و روستای «سراخیه» در دل تالاب شادگان در استان خوزستان که اهالی برای تردد و جابه‌جایی از قایق یا بلم‌های باریک استفاده می‌کنند خیلی بیشتر به این نام معروف است.
هدف گردشگری
«ایوند» از سال ۱۳۸۵ به عنوان یک روستای گردشگری معرفی شد. قاسمی با طرح این موضوع می‌گوید: «بعد از سال ۱۳۸۵ به تعداد گردشگران در اینجا اضافه شد. حتی گردشگران خارجی از ترکیه و جمهوری آذربایجان به اینجا سفر می‌کنند.» به گفته او، در روزهای تعطیل نزدیک به هزار خودروی سواری وارد روستا می‌شوند. همچنین خیلی‌ها با اتوبوس به اینجا می‌آیند و گاهی روزانه ۵ هزار نفر وارد روستا می‌شوند.
هدیه آب به روستاهای دیگر
فراوانی آب در «ایوند» به قدری است که در سال‌های گذشته به برخی از روستاهای اطراف آب‌رسانی می‌کرد. قاسمی با تایید این موضوع می‌گوید: «پیشتر آب از روستای ایوند به ۴ روستا منتقل می‌شد، ولی در حال حاضر آب روستا در فصل تابستان کم می‌شود و آب به ۴ روستا نمی‌رسد.» او ادامه می‌دهد: «در اطراف روستای ایوند یک سد خاکی به نام امند وجود دارد که آب از روستا به این سد سرازیر می‌شود به طوری که یک فضای تفریحی برای گردشگران ایجاد شده است.»
تکنسین سابق خانه بهداشت و درمان روستای «ایوند» عنوان می‌کند: «آب روستا خاصیت درمانی هم دارد و برای آرتروز و روماتیسم مناسب است به طوری که مردم و گردشگران از خاصیت درمانی آن هم استفاده می‌کنند و از کاهش درد مفاصل خود رضایت دارند.»
سیب «ایوند»
محصولات باغات روستای «ایوند» زبانزد است؛ به ویژه سیب آن. «احمد قاسمی» از اهالی روستا می‌گوید که گردو، سیب و زردآلو در این روستا زیاد است، اما درختان هلو و گوجه سبز هم دارد و با همه این‌ها محصول سیب روستا در کشور معروف است و مشتری‌های زیادی هم دارد.
او با بیان اینکه روستای «ایوند» در فصل زمستان هم زیبا و با صفاست به ویژه وقتی که برف می‌بارد و روستا را سفیدپوش می‌کند و به همین دلیل در فصل زمستان هم برخی از گردشگران به اینجا می‌آیند.