ج٫ آبان ۲۵ام, ۱۴۰۳

کشف بقایای دایناسور ۱۰ تنی در ایبری

بقایای گونه جدیدی از دایناسور ۱۰ تُنی که در شبه جزیره ایبری زندگی می‌کرد، کشف شد.

به گزارش توریسم اینترنشنال، گونه جدیدی از دایناسورهای «ساروپود» متعلق به دوره اولیه کرتاسه در لو هوئِکو در کوئنکای اسپانیا کشف شده است.

دایناسورهای گردن بلند و درازدم موسوم به ساروپود عظیم‌ترین حیواناتی بودند که تا کنون روی زمین زندگی کرده‌اند.

گونه جدید که «کونکاسورا پینتیکینی‌یِسترا» (Qunkasaura pintiquiniestra) نامیده شده است، متعلق به خانواده‌ای از دایناسورها است که ۷۳ میلیون سال پیش در اسپانیای امروزی می‌زیستند.

تصور می‌شود که این دایناسور جزو گله بزرگ‌تری از دایناسورها محسوب می‌شده که در نقاط مختلفی از خاک قاره‌های آسیا و اروپا از جمله شبه‌جزیره ایبری زندگی می‌کرده‌اند.

بازسازی تصویری از دایناسور کشف‌شده

این گونه گیاه‌خوار با جثه بزرگ، گردن بلند و دم بلند از بقیه دایناسورها متمایز می‌شود و در بقیه اروپا نادر هستند.

دانشمندان از فسیل یافت شده عنوان یکی از کامل‌ترین اسکلت‌های ساروپود یافت شده در اروپا یاد می‌کنند. از نمونه جدید در غار لو هوئکو مهره‌های گردن، پشت، دم و بخشی از لگن به دست آمده است.

پدرو موچو، دیرینه‌شناس در دانشگاه لیسبون پرتغال که هدایت این تحقیق را برعهده داشت، در این باره می‌گوید: «ما در مورد نمونه ای صحبت می کنیم که حدود ۱۵ متر طول، ۳ متر ارتفاع و تا ۱۰ تُن وزن داشته است. با این حال باید گفت که گروه دایناسورهای ساروپود می‌توانند به اندازه‌های بسیار بزرگتری هم برسند.»

وی با بیان اینکه وجود این دایناسور در لو هوئکو همچنین حاکی از جابجایی این گونه و دیگر گونه‌های دایناسورها بین قاره‌ها است، اضافه کرد: «به دلایلی ما این گروه‌های بزرگی از دایناسورها را داریم که در قلمرو شبه‌جزیره ایبری زندگی می‌کردند. این شبه‌جزیره در آن زمان به جنوب فرانسه امروزی متصل بود.»

به گفته این محقق، این گونه دایناسورها در طول حدود ۲۰ میلیون سال در جهت کاهش اندازه خود تکامل پیدا کرده‌اند، زیرا منابع در دسترس کمتری در جزیره وجود داشته است.

بر اساس این فرض است که تخمین زده می‌شود کونکاساورا از ابتدا در قلمرو اروپا ساکن نبوده، بلکه از خاک آسیا تا رسیدن به شبه‌جزیره ایبری مهاجرت کرد.

اما این اتفاق چگونه افتاده است؟ دکتر موچو در این خصوص می‌گوید: «در این دوره از کرتاسه اولیه همیشه زمان‌هایی وجود داشته که سطح متوسط آب‌های دریا بالا و پایین می‌رفته است. در مواقعی که سطح متوسط آب‌های دریا کاهش می‌یافته، احتمال اتصال خشکی‌ها به هم به وجود می‌آمده و برخی دایناسورها قادر می‌شدند که از مکان اولیه خود مهاجرت کرده و با عبور از فضای خشکی بین دو دریا به مکان جدید بروند.»

اسکلت دایناسور یافت‌شده اکنون در موزه دیرینه‌شناسی «کاستیلا-لا مانچا» در کوئنکا اسپانیا به نمایش گذاشته شده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *