به گزارش توریسم اینترنشنال، ۱۵ اردیبهشت در تقویم رسمی کشور به‌عنوان «روز شیراز» نام‌گذاری شده؛ شهری که نه‌تنها در دل تاریخ ایران، بلکه در جان فرهنگ، ادب و هنر این سرزمین جایگاهی بی‌بدیل دارد. به همین مناسبت، نگاهی داریم به برجسته‌ترین نمادهای هویتی این شهر باشکوه که هرکدام، روایتی مستقل از عظمت و زیبایی شیراز دارند.
۱. حافظ و سعدی | نمادهای جاودانه‌ی حکمت و شعر فارسی
حافظیه و سعدیه دو مکان مقدس در قلب فرهنگی شیراز هستند. حافظ، با غزل‌های عاشقانه و عارفانه‌اش، روح ایرانی را به وجد می‌آورد و سعدی، با نثر موزون و پندآموزش، راهنمای اخلاق و انسانیت است. این دو شاعر بزرگ نه‌تنها متعلق به شیراز، بلکه گنجینه‌ای جهانی‌اند.
۲. باغ ارم | نمادی از طبیعت ایرانی در دل تاریخ
باغ ارم با طراحی دل‌نواز، درختان سر به فلک کشیده، گل‌های رنگارنگ و عمارت زیبای قاجاری‌اش، یکی از مصداق‌های عینی زیبایی‌شناسی ایرانی است. این باغ باشکوه در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده و نمادی از پیوند هنر و طبیعت است.
۳. شاهچراغ | نماد هویت دینی و وحدت معنوی
آرامگاه حضرت احمد بن موسی (شاهچراغ) از مهم‌ترین اماکن مذهبی در جنوب ایران است که معماری منحصر به‌فرد، فضای روحانی و کاشی‌کاری‌های درخشان آن، جلوه‌ای خاص به فضای معنوی شیراز می‌بخشد. این مکان، میزبان زائران و علاقه‌مندان به تاریخ مذهبی ایران است.
۴. دروازه قرآن | ورودی باستانی به شهر فرهنگ
دروازه قرآن، که در گذشته قرآنی در بالای آن قرار داشت، نماد ورود به شهری است که فرهنگ، ادب و دین را در هم آمیخته است. این دروازه یادآور سنت‌های کهن و احترام به ارزش‌های معنوی در آستانه ورود به شهر است.
۵. عطر بهار نارنج | بوی اردیبهشت، بوی زندگی
شکوفه‌های بهار نارنج در اردیبهشت، هوای شیراز را به عطری بی‌نظیر آغشته می‌کنند. این رایحه شیرین، فقط بوی طبیعت نیست؛ بلکه نمادی از سرزندگی، طراوت و شور زندگی مردم این دیار است.
شیراز، با همه شکوه تاریخی و فرهنگی‌اش، تنها یک شهر نیست؛ نمادی از روح ایرانی، زیبایی شرقی و حکمت فارسی است. در روز شیراز، نه‌تنها باید به گذشته‌ی پرافتخار آن افتخار کرد، بلکه باید نگاه‌مان را به آینده‌ی پویای این شهر معطوف کنیم.