معرفی کتاب سفرنامه ناصرخسرو

سفرنامه ناصر خسرو توسط ناصرخسرو قبادیانی نوشته شده است. در این سفرنامه شرح سفرهای خودش را از خراسان تا مکه و شام و مصر و ایران و بازگشت به خراسان و بلخ برای ما نقل میکند. ناصرخسرو بعد از خوابی که می‌بیند، تغییری بزرگ در خودش به‌وجود می‌آورد و دست از گذشته‌اش می‌کشد و سفری دراز را شروع می‌کند.

به گزارش توریسم اینترنشنال،این کتاب توسط ناصر خسرو قبادیانی بلخی نوشته شده و گزارشی از یک سفر هفت‌ساله است. این سفر از مرو آغاز شد و با بازگشت به بلخ تمام شد. او از مرو به سرخس، نیشابور، جوین، بسطام، دامغان، سمنان، ری، قوهه و قزوین می‌رود و از راه بیل، قپان، خرزویل و خندان به شمیران می‌رسد. از آن‌جا به سراب و سعیدآباد می‌رود و به تبریز می‌رسد. سپس از راه مرند، خوی، برکری، وان، وسطان، اخلاط، بطلیس، قلعه‌ی قف انظر، جایگاه مسجد اویس قرنی، ارزن، میافارقین، به آمد در دیار بکر وارد می‌شود. از آنجا با گذشتن از شهرهای شام از جمله حلب به بیروت، صیدا، صور و عکا می‌رود. سپس از راه حیفا به بیت‌المقدس می‌رسد.

 ناصر خسرو از قدس به مکه و مدینه می‌رود و از راه شام به قدس برمی‌گردد و به مصر می‌رود. او از قاهره، اسکندریه و قیروان بازدید می‌کند و از راه دریا به زیارت مکه و مدینه می‌رود. سپس از همان راه بازمی‌گردد و از راه آبی نیل با کشتی به اسیوط، اخیم، قوص و اسوان می‌رود. او از برخی شهرهای سودان بازدید می‌کند و از راه دریای سرخ به جده و مکه می‌رود و شش ماه را در کنار خانه‌ی خدا می‌ماند. از مکه به سوی لحسا و سپس بصره می‌رود و به آبادان می‌رسد. آنگاه به بندر مهروبان می‌رود و از آنجا به ارجان می‌رسد و به لردگان، خان‌لنجان و اصفهان وارد می‌شود. سپس از نایین، طبس، قاین می‌گذرد تا در پایان سفر به بلخ برسد.

ناصر خسرو در نوشتن صاحب سبک است و معمولا با گفتن «من که ناصرم» به خودش اشاره می‌کند و از عملی خاص یا چیزی که دیده صحبت می‌کند. از شواهد موجود در خود سفرنامه می‌توان متوجه شد که آن را بعد از سفر از روی یادداشت‌های میان راه نوشته است. سفرنامه ناصر خسرو در سال ۱۸۸۱ میلادی به همت شارل شفر به زبان فرانسه ترجمه و در پاریس منتشر شد.