سالانه گردشگران زیادی از گوشه و کنار جهان به ایران سفر می‌کنند اما بسیاری از هموطنان ما نحوه برخورد با آنها را بلد نیستند در صورتی که رفتار و برخورد ما در این مواقع جلوه‌ای از فرهنگ ایران را به آنها نشان خواهد داد.
در این مطلب به شما خواهیم گفت هنگام مواجه شدن با یک گردشگر خارجی چه رفتاری از خود نشان دهیم؛ پس تا انتها با توریسم اینترنشنال همراه باشید.
۱- احترام بیش از اندازه ممنوع: بسیاری از گردشگران خارجی که به ایران سفر می‌کنند از برخورد فوق العاده گرم و پذیرای ایرانی‌ها با خودشان می‌گویند. البته برخورد گرم و مهربانانه با گردشگران خارجی خوب است، اما به نظر می‌رسد بسیاری از شهروندان کشورمان در این مساله زیاده روی می‌کنند؛ مثلا تلاش می‌کنند خیلی سریع با گردشگر خارجی خودمانی شده و او را به خانه شان دعوت کنند برای آنها چیزی بخرند و یا هزینه خدمات یا کالای دریافتی آنها را بپردازند.
این مساله باعث تعجب گردشگران خارجی می‌شود و بهتر است زیاده روی در برخورد با گردشگران خارجی را کنار بگذاریم. با آنها مهربان باشیم و در صورتی که نیاز به راهنمایی و یا انجام کاری از ما دارند بی دریغ به آنها کمک کنیم؛ همان طور که این وظیفه را باید نسبت به دیگر هموطنانمان نیز داشته باشیم؛ بنابراین بهتر است در صورت مواجهه با یک گردشگر خارجی که آنها را برای بار اول می‌بینیم، زیادی “رگ محبتمان باد نکند” و برای مثال آنها را به خانه مان دعوت نکنیم و سعی نکنیم دست در جیب کرده و برای آنها خرج کنیم.
۲- با گردشگران خارجی “سلفی” نگیریم: بسیاری از گردشگران خارجی که به ایران می‌آیند درباره تجربه سفر خود به ایران می‌گویند وقتی با شهروندان ایرانی مواجه می‌شوند حس “سلبریتی” پیدا می‌کنند؛ چون بار‌ها و بار‌ها از سوی شهروندان ایرانی با درخواست گرفتن عکس سلفی مواجه می‌شوند!
این رفتاری است که متاسفانه بخش قابل توجهی از ایرانی‌ها به ویژه جوانان با گردشگران معمولی خارجی دارند.
واقعا چه نیازی است که به محض دیدن یک گردشگر (مخصوصا موبور و چشم آبی) از او درخواست عکس سلفی کنیم؟
آیا ما هم وقتی به یک کشور خارجی می‌رویم با درخواستی مشابه مواجه می‌شویم؟
این رفتاری است که دون شان یک شهروند ایرانی دارای تمدن و سابقه تاریخی چند هزار ساله است و بهتر است آن را اصلاح کنیم.
گردشگر خارجی هم مثل ما یک انسان است و تنها ممکن است زبان و فرهنگ و قیاقه اش با ما متفاوت باشد.
۳- گردشگران را تیغ نزنیم: این همه تحویل گرفتن یک گردشگر خارجی در حالی است که متاسفانه بعضی از شهروندان کشورمان (همانند بسیاری جا‌های دیگر دنیا) در مواجهه با گردشگر خارجی قیمت‌های بالا می‌دهند و تلاش دارند به قول معروف او را “تیغ بزنند. “
از تاکسی گرفته تا فروشندگان اجناس و ارایه دهندگان خدمت ممکن است چنین خبط و خطای بزرگی را مرتکب شوند.
آنها توجه ندارند که گردشگر دیر یا زود متوجه تیغ زنی آنها خواهد شد و نتیجه این اقدام زشت و غیرانسانی، هم اعتبار کشور را زیر سوال می‌برد و هم بر ورودی گردشگران خارجی تاثیر می‌گذارد.
پیدا کردن نقطه تعادل در مواجهه با گردشگر خارجی است در این است که: نه او را مثل یک سلبریتی حلوا حلوا کرده و روی سرمان بگذاریم و نه عده‌ای به بهانه خارجی بودن او را تیغ بزنند. “
دقیقا نقطه تعادل در یک رفتار استاندارد در برابر گردشگر خارجی، در اهتراز و دوری از این دو رفتار مخرب است.
۴- به زبان اهمیت بیشتری بدهیم: در بسیاری از شهر‌های گردشگر پذیر و حتی مناطقی که گردشگران خارجی کمتری دارند بهتر است افرادی که احتمال می‌دهند با گردشگران خارجی سروکار پیدا کنند، دستکم در حد مکالمات معمول “کارراه بینداز” زبان انگلیسی بلد باشند.
رانندگان تاکسی، فروشندگان بازار، کارکنان فرودگاه‌ها و ترمینال ها، هتل‌ها، رستوران‌ها و دیگر مناطق گردشگر پذیر (موزه و…) بهتر است برای ارتباط موثر و بهتر با گردشگر خارجی زبان انگلیسی بلد باشند.
متاسفانه سطح توانایی بسیاری از شهروندان ایرانی در زمینه زبان خارجی (انگلیسی) به دلیل کم بودن ورود گردشگر خارجی و کمی ارتباط با جهان و از همه مهم‌تر ناکارایی نظام آموزش عمومی، پایین است.
این مساله در غالب اوقات در بدو ورود گردشگران خارجی به کشور به ویژه در زمینه رانندگان تاکسی فرودگاه رخ می‌نماید. متاسفانه بسیاری از رانندگان تاکسی فرودگاه حتی از یک مکالمه عادی و بسیار ساده با گردشگر خارجی عاجزند در حالی که صنف مربوطه باید آنها را ملزم به فراگیری سطحی متعارف و “کار راه بینداز” برای ارتباط با مسافران خارجی کند.
همچنین در این راستا بهتر است کاسبان اصناف در شهر‌های گردشگر پذیر برخی اطلاعات مهم و مفید و مورد نیاز گردشگر خارجی را به زبان انگلیسی در دکان و فروشگاه خود نصب کنند و این گونه ضعف ارتباطی آنها در مکالمه هم تا حدودی پوشش داده می‌شود.
۵- ابزار‌های ارتباطی مثل ” سرویس مترجم گوگل” کافی نیستند: این نکته نباید فراموش شود که ابزارهایی، چون “سرویس مترجم گوگل” هر چند می‌توانند مکمل و کمک کننده باشند، اما برای جلب و جذب گردشگر بیشتر و در آمد بیشتر به کشور نیاز به این داریم که شهروندانمان فرهنگ نحوه معاشرت با گردشگر خارجی را بدانند و یکی از مهم‌ترین آنها دانستن اندکی در حد محاوره معمول از یک زبان بین المللی همچون زبان انگلیسی است.
دانستن زبان برای همه شهروندان مفید است، اما برای یک فردی که روزانه ممکن است با گردشگر خارجی در تماس و تعامل باشد، واجب و ضروری است و ندانستن آن یک نقطعه ضعف و نقصان جدی است.
این مساله حتی می‌تواند به نفع کار و کاسبی آن فرد باشد، چون در صورت توانایی ارتباط بهتر با گردشگر خارجی، می‌توان جنس بیشتری به او فروخت و بسیاری از گردشگران وقتی می‌بینند نمی‌توانند به درستی با فروشنده کالا و خدمت ارتباط بگیرند از خرید منصرف شده و سعی می‌کنند جایی را پیدا کنند که بتوانند درباره جزییات کالا یا خدمات خریداری شده اطلاعات بیشتری دریافت کنند و سپس اقدام به خرید کنند.
۶- با گردشگر خارجی “تعارف” نکنیم: فرهنگ “تعارف” در بین ما ایرانی‌ها جا افتاده است؛ اما یک گردشگر خارجی معنای واقعی ” قابلی نداره” را نمی‌داند؛ چون او شکل رفتار را می‌بیند و معنای مستتر در پَسِ آن را نمی‌داند؛ به همین خاطر این مساله ممکن است موجب سوء تفاهم شود.
در مواجهه با گردشگر خارجی اصلا تعارف نکنیم و در همان مرتبه اول قیمت کالا و خدماتی را که ارایه می‌دهیم به زبان سلیس و روان قابل فهم برای او (ترجیحا انگلیسی و اگر گردشگر عرب بود به زبان عربی) بیان کنیم.
متاسفانه بعضی‌ها وقتی گردشگر خارجی می‌بینند؛ حتی تلاش می‌کنند تعارف بیشتری به خرج داده و ۴-۵ مرتبه دریافت پول را پس بزنند!
یک خارجی معنای این رفتار را نمی‌فهمد و دچار سوء تفاهم می‌شود و حتی بسیاری از آنها این رفتار را جزء یکی از دردسر‌های خود در سفر به ایران و مایه گیجی خود می‌دانند؛ و به درستی می‌گویند: “نمی توانند تشخیص دهند کجا با تعارف مواجهند و کجا واقعا فروشنده و یا فرد مقابل قصد دریافت پول ندارد. “
بهتر است تعارف را کنار بگذاریم و “رک و راست” در همان مرتبه اول قیمت کالا یا خدمات را از گردشگر خارجی دریافت کنیم.
۷- با همه گردشگران فارغ از ملیت و نژاد آنها برخورد محترمانه داشته باشیم: و نکته پایانی اینکه همه گردشگران خارجی فارغ از ملیت شان عزیز و محترم هستند و باید رفتاری یکسان و استاندارد با همه آنها داشته باشیم.
یک گردشگر “موبور و چشم آبی ” اروپایی یا آمریکایی هیچ مزیت بیشتری نسبت به یک گردشگر آسیایی (پاکستانی، عراقی، هندی، چینی و..) ندارد و باید با همه به طور یکسان و استاندارد رفتار کرد.
اتفاقا بسیاری از گردشگران آسیایی و کشور‌های همسایه شاید به لحاظ اقتصادی در مقایسه با یک گردشگر اروپایی یا آمریکایی پول بیشتری در کشور ما خرج کنند و دلار بیشتری وارد چرخه اقتصاد ما کنند. یادمان باشد بسیاری از گردشگران از کشور‌های همسایه و مجاور برای درمان و زیارت وارد کشور می‌شوند و اتفاقا این دسته از گردشگران به چرخه اقتصاد کشور ما مفیدترند.