همیشه برای بسیاری از ما فکر زندگی در کره شمالی آزاردهنده و ترسناک است زیرا همه ما این کشور را با قوانین سختگیرانه می‌شناسیم.
در این مطلب با توریسم اینترنشنال همراه باشید تا شمارا با ۲۰ مورد از سختگیرانه‌ترین قوانین این کشور آشنا کنیم.
۱.مدل مو فقط باید طبق دستور دولت باشد!
اولین مورد از عجیب‌ترین قوانین کره شمالی این است که مردم نمی‌توانند از هیچ روند جدیدی برای مو در کره شمالی استفاده کنند، زیرا قرار است از مدل موی مورد تأیید دولت پیروی کنند. چی؟
بله، از سال ۲۰۱۳، دولت کره شمالی علاقه عمیقی به دخالت در مدل موی شهروندان خود داشته است.
دولت با چنین رویه‌ای قصد یکسانی را دارد – آنها می‌خواهند حتی در شخصی‌ترین مسائل زندگی، مردم یکدست شوند. جالب اینجاست که ۱۸ مدل موی مورد تایید دولت برای زنان و ۱۰ مورد برای مردان وجود دارد. دستورالعمل‌های خاصی برای مو نیز وجود دارد.
به عنوان مثال، مردان نباید موهای خود را بیش از پنج سانتی‌متر – حدود دو اینچ – نگه دارند. مردان مسن کمی از این محدودیت رهایی یافته و اجازه می‌دهند تا موها را تا هفت سانتی‌متر نگه دارند.
همچنین در بین زنان طبقه‌بندی‌هایی وجود دارد که زن متأهل باید موهای خود را بسیار کوتاه نگه دارد در حالی که مجردها مجاز هستند موهای خود را نسبتاً بلندتر نگه دارند.
۲.لبخند در سالگرد مرگ کیم ایل سونگ ممنوع!
کیم ایل سونگ نه تنها پدربزرگ کیم جونگ اون بلکه پدر خیرخواه کل ملت بود. مدتی از درگذشت او می‌گذرد.
این مرد در سال ۱۹۹۴ در ۱۷ تیرماه درگذشت و این روز عزای ملی اعلام شد.
از همه مردم کره شمالی انتظار می‌رود که غمگین شوند. قوانین عجیبی وجود دارد که لبخند زدن در ۸ جولای یا حتی بلند صحبت کردن را ممنوع می‌کند.
کشور عزاداری خود را بسیار جدی می‌گیرد. وقتی پدر کیم جونگ اون، کیم جونگ ایل، درگذشت، شهروندان به شدت تحت نظر بودند. کسانی که به اندازه کافی غمگین نبودند به عنوان مجازات به اردوگاه‌های کار فرستاده شدند.
همچنین انتظار می‌رود که در نزدیکی مجسمه‌های رهبران، احترام شدیدی از خود نشان دهند. هیچ‌کس نمی‌تواند آدامس بجود، با صدای بلند صحبت کند یا در نزدیکی مجسمه‌های رهبر رفتار پرهیجانی داشته باشد.
۳.بدون اجازه دولت نمی توان به پایتخت رفت
زندگی در پیونگ یانگ پایتخت کره شمالی آسان‌تر از زندگی در حومه شهر است. اما مردم نمی‌توانند فقط چمدان‌های خود را ببندند تا به پایتخت بروند. برآورده شدن خواسته‌های آنها آنقدر که در دنیای عادی به نظر می‌رسد ساده نیست.
در عوض، انتقال به پیونگ یانگ یک مهره سخت است و باید از دولت اجازه بگیرد. این به وضوح پاسخ می‌دهد که چرا شهر عمدتاً توسط حزب حاکم یا افراد بالاتر در طبقه اجتماعی پر شده است.
همچنین موانعی در کره شمالی وجود دارد که مانع از حرکت آزادانه مردم کره شمالی بدون اجازه می‌شود.
۴.دولت رسانهها را کنترل می‌کند!
شبکه‌های تلویزیونی بین‌المللی هیچ شانسی برای پخش در کره شمالی ندارند. دولت به شدت برنامه‌ها را کنترل می‌کند و تنها چهار کانال تلویزیونی رسمی را پخش می‌کند.
تلویزیون مرکزی کره رسانه پیشرویی است که تمام اخبار دولتی را اعلام می‌کند و دولت هر کلمه‌ای را که در این ایستگاه گفته می‌شود، تولید می‌کند.
۵.تمام خانواده جنایتکار مجازات می‌شوند!
دولت کره شمالی در سطح بعدی، حقوق بشر را نقض می‌کند. مردم به دلیل محدودیت‌های دیکتاتوری وحشیانه، که یکی از آنها “قانون سه نسل” کشور است، در ترس دائمی زندگی می‌کنند.
این قانون تصریح می‌کند که وقتی دولت مجرم را مجرم شناخته و به اردوگاه کار می‌فرستد، تمام خانواده فرد نیز دستگیر شده و به اردوگاه کار فرستاده می‌شوند.
اعضای خانواده و فرزندان از نظر فنی هیچ جرمی مرتکب نشده‌اند، اما ارتباط آنها با محکومان کافی است تا آنها را نیز مجرم بدانند.
۶.برقراری تماس‌های تلفنی بین المللی ممنوع است!
بله، شما مجاز به برقراری تماس هستید تا زمانی که فقط تماس‌های داخلی باشد. حتی تماس‌های داخلی نیز به دقت تنظیم می‌شود.
در رژیم کیم جونگ اون، اطلاعات نمی توانند به داخل یا خارج از کشور منتقل شوند. بنابراین، فردی که از طریق یک تلفن همراه چینی در بازار سیاه در حال برقراری تماس بین‌المللی گرفتار شده بود، می‌توانست به دار آویخته شود.
۷.فرار از کشور ممنوع است!
حتی اگر از اقدامات در سراسر کشور ناراضی باشید، انتخاب زیادی ندارید زیرا نمی توانید از کشور فرار کنید.
دولت می خواهد شهروندانش وفادار باشند. بنابراین فرار از کشور یک گناه بزرگ تلقی می شود.
افرادی که حتی سعی می کنند فرار کنند به اردوگاه های کار فرستاده می شوند و اعدام می شوند. در گذشته، چندین داستان ترسناک از افرادی که جرات فرار را داشته اند ظاهر شده است.
کسانی که اقدام به فرار می کنند نه تنها مجازات های وحشیانه ای دارند، بلکه خانواده ها و بستگان آنها نیز با مجازات های شدید روبرو هستند.
۸. عدم دسترسی به اینترنت
هیچ فرد عادی در کره شمالی نمی‌تواند به اینترنت دسترسی داشته باشد. چی؟ بله، اطلاعات خارج از کشور نه می‌تواند به داخل کشور نفوذ کند و نه می‌تواند به بیرون درز کند.
بنابراین استفاده از اینترنت در جایی که فقط به مقامات دولتی مجوز ویژه برای دسترسی به آن داده می‌شود، به شدت کنترل می‌شود. جالب اینجاست که حتی آن مقامات نیز با محدودیت‌هایی به اینترنت دسترسی دارند. طبق گزارش سال ۲۰۱۶ کره شمالی، تنها ۲۸ وب سایت مجاز به فعالیت بودند.
۹.فقط مقامات مرد دولتی می‌توانند رانندگی کنند!
آیا می‌توانید در کره شمالی ماشین داشته باشید؟ خوب، نه، مگر اینکه «مرد» و «مقام دولتی» باشید.
دولت همچنین رانندگی و مالکیت خودرو را کنترل می‌کند. چرا؟ زیرا دولت باید اطمینان حاصل کند که ملت با وسایل نقلیه موتوری تسخیر نشوند.
جالب اینجاست که در ساعت شلوغی، یک خودرو می‌تواند ده خط آزادراه را کاملاً برای خودش داشته باشد.
برخی از مردم با ثبت نام خودروهای خود با عنوان متعلق به سازمان‌های دولتی قانون را دور می‌زنند.
۱۰.آیا می‌توانید کتاب مقدس را نگه دارید؟ نه، غیرقانونی است
دین در منطقه چیست؟ درست متوجه شدید. بدون دین
تنها می‌توان کیم جونگ اون را به عنوان یک موجود الهی پرستش کرد، و اگر شهروندی گرفتار داشتن کتاب مقدس شد، به احتمال زیاد برای اعدام به اردوگاه کار فرستاده می‌شود.
۱۱.ممنوع‌الملاقات بودن مادرانی که تازه زایمان کرده‌اند!
شاید یکی از عجیب‌ترین قوانین کره شمالی این باشد! اگر کسی در اطراف باشد مادران مجاز به زایمان نیستند و باید به تنهایی زایمان کنند. آنها تا یک هفته پس از زایمان اجازه ملاقات با خانواده یا حتی شوهر خود را ندارند. اگر سه قلو به دنیا بیایند، به ایالت داده می‌شوند، زیرا گزارش‌ها نگرانی‌هایی در مورد نرخ پایین زاد و ولد در کره شمالی وجود دارد. پس از رسیدن به سن چهار سالگی بازگردانده می‌شوند.
۱۲.هر شهروندی متعلق به یک طبقه است
در حالی که بقیه جهان در حال غلبه بر تعصبات از انواع مختلف بودند، جامعه مدرن کره شمالی در سال ۱۹۵۷ توسط کیم ایل سونگ به سه طبقه – اصلی، متزلزل و متخاصم تقسیم شد. نخبگان وفادار از جمله خانواده کیم تحت گروه “هسته” قرار می‌گیرند و آنهایی که کمترین وفاداری را دارند در گروه “متخاصم” جای می‌گیرند – از جمله وکلا، صاحبخانه‌ها و وزرای مسیحی، دشمن دولت محسوب می‌شوند. مردم عادی جز دسته «تزلزل» قرار دارند. اینها شامل خانواده‌های صنعتگران، بازرگانان، کسانی که از چین به کشور بازگردانده شده‌اند و روشنفکرانی که تحت حکومت ژاپن تحصیل کرده‌اند، می‌شوند
۱۳.تلفن و وسایل الکترونیکی برای گردشگران ممنوع!
گردشگرانی که از این کشور بازدید می‌کنند باید تلفن‌ها و رایانه‌های خود را سپرده گذاری کنند و فقط قبل از بازگشت مجاز به بازگرداندن آنها هستند. راهنماها گردشگرانی را همراهی می کنند که باید از نظر مذهبی از گفته‌های نگهبان پیروی کنند.
۱۴.پوشیدن شلوار جین ممنوع!
مردم مجاز به پوشیدن شلوار جین نیستند زیرا آن را نماد سرمایه داری می‌دانند. زنانی که دامن می‌پوشند باید زانوها را بپوشانند. پوشیدن بیکینی یک ممنوعیت شدید است.
۱۵.مجازات شدید برای افراد هتاک به کیم جونگ اون و دولت و خانواده‌اش
هر چیزی که به خانواده کیم جونگ اون، دولت کره شمالی یا سیاستمداران بی احترامی کند، توهین آمیز محسوب می‌شود و ممکن است با مجازات شدید روبرو شود. در ماه ژانویه، گزارش شد که مادری به دلیل تلاش برای نجات فرزندانش به جای پرتره رئیس جمهور سابق کیم ایل سونگ در جهنم، با زندان مواجه شد. حتی ناتوانی در پاک کردن غبار پرتره او برای گناهکار کردن یک فرد کافی است. بنابراین به هر خانواده یک گردگیر مخصوص داده می‌شود.
۱۶.ممنوعیت خوابیدن در جلسه در حضور کیم جونگ اون
خوابیدن در یک جلسه در حالی که کیم صحبت می‌کند ممکن است مجازات اعدام داشته باشد. هیون یونگ چول، وزیر دفاع کره شمالی در سال ۲۰۱۵ به دلیل اینکه در یکی از رویدادهای کیم جونگ اون به خواب رفته بود، در مقابل دیدگان بیش از ۱۰۰ نفر با اسلحه ضد هوایی اعدام شد.
۱۷.گوش دادن به موزیک خارجی جرم است!
گوش دادن به موسیقی خارجی یا تماشای فیلم به زبان خارجی فعالیت مجرمانه محسوب می‌شود. در سال ۲۰۱۵، کیم جونگ اون فرمانی صادر کرد که تمام نوارهای کاست و سی دی‌هایی را که دارای آهنگ‌های ممنوعه دولتی بودند به منظور جلوگیری از مخالفت، حذف کرد. این حکم به محل مبدا فیلم بستگی دارد: فردی که فیلم آمریکایی را تماشا می‌کند ممکن است اعدام شود، در حالی که تماشای فیلم‌های هندی ممکن است منجر به حبس شود.
۱۸.ماری جوانا رد و بدل کنید!
از عجیب‌ترین قوانین کره شمالی این است که مصرف ماری جوانا پذیرفته شده است و برخلاف اکثر کشورهای جهان، تجارت و مصرف مواد مخدر طبق قانون مجازاتی ندارد.
۱۹.تعیین شغل توسط دولت
انتخاب حرفه یک فرد بر اساس نیاز کشور توسط دولت تعیین می‌شود. کسانی که رعایت نمی‌کنند برای کار اجباری به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده می‌شوند.
۲۰.انتخاب اسم کیم ممنوع است
شهروندان اجازه ندارند همنام رئیس جمهور فعلی باشند. بنابراین، همه به نام کیم مجبور شدند نام خود را تغییر دهند.