خانه پدری استاد نیما یوشیج در روستای یوش از توابع استان مازندران قرار دارد که به موزه ای برای بازدید ادب دوستان و هنرمندان تبدیل شده است.
به گزارش توریسم اینترنشنال؛ راه دور است و طاقت فرسا؛ تقریبا خالی از هر آبادی …از جاده هراز که راه یوش را در پیش بگیری…اما با همه دشواری راه نمی شود از خانه پدر شعر نو فارسی گذشت، جایی که به لحاظ گردشگری ادبی بسیار در خور توجه است.
خانه نیما، دارای پلان معمولی تیپ قاجاریه است. جبهه شمالی این خانه دارای یک ارسی پرارزش با طرح گره‌چینی پرکار است و اتاق‌های طرفین ارسی و دارای ۶ نورگیر مشبک چوبی با طرح‌های جالب است. این بنا دارای ۳ ورودی، شاه‌نشین و اتاق‌های زیادی است.
این موزه چشم اندازهای متفاوتی دارد که معرف زوایای بی‌شمار زندگی نیما و همچنین فضایی است که او در آن بزرگ شده است. خانه ای که ابعاد و مقیاسش گویای سطح اجتماعی و اقتصادی خانواده اوست. عکس‌ها و تصاویر از لحظه لحظه زندگی او و پیوندش با طبیعت پیرامون خود، ابزار و وسایل شخصی نیما مثل عینک و قلم و لباس‌ها و کفش‌ها و چپق و حتی تفنگ‌های شکاری او و همچنین کتاب‌هایش، مجلاتش و یادداشت‌هایش سهمی در بازگویی آرا و عقاید اجتماعی و حتی سیاسی این شاعر دارد.
نمی شود وقتی در این خانه گام برمی داری هی با خودت زمزمه نکنی:
خانه ام ابری است
یکسره روی زمین ابری ست با آن
از فراز گردنه خرد و خراب و مست
باد می‌پیچد.
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نی زن که ترا آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟
خانه ام ابری ست، اما
ابر بارانش گرفته ست
در خیال روز‌های روشنم کز دست رفتندم
من به روی آفتابم
می‌برم در ساحت دریا نظاره؛ و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره، نی زن که دایم می‌نوازد نی، در این دنیای ابر اندود
راه خود را دارد اندر پیش.
