کاروانسرای عزیزالله اف محلی برای تجارت که از آن برای صادرات محصولات در محله جنوب شهر مشهد استفاده می شد و همچنان هم این تجارت خانه به شیوه جدید فعال می باشد.
به گزارش توریسم اینترنشنال؛ سیدجواد موسوی در جلسهای با موضوع ارائه طرح مرمتی سرای عزیزالله اف توسط مشاور این بنای تاریخی، تاکید کرد: اقدامات اجرایی مرمت باید به سرعت و بدون وقفه انجام بگیرد.
وی تصریح کرد: وزیر میراث فرهنگی در سفر به مشهد، اولین مکانی را که بازدید کرد، سرای عزیزالله اف بود، چون حفظ و احیای این اثر تاریخی مورد تاکید وزیر است.
او با اشاره به گزارش مشاور از آسیبهای وارد شده به این بنای تاریخی، یادآور شد: گستره آسیبها به بناهای تاریخی در بافت اطراف حرم، فراتر از یک ساختمان است و بارگذاری صورت گرفته در محدوده منطقه ثامن، بر ابنیه تاریخی این بافت تاثیر گذاشته است.
موسوی با اشاره به شرایط فعلی این اثر تاریخی و آسیبهای وارد شده، گفت: با توجه به رانشهایی که در بنا بهوجود آمده است، برای ایمنی و پیشگیری از آسیب به شهروندان باید اقدامات حفاظتی به صورت اضطراری انجام شود.
مدیر اجرایی عملیات مرمتی سرای عزیزالله اف هم در این جلسه اظهار کرد: شورای اسلامی شهر مشهد، اختصاص ۲۴ میلیارد ریال برای مرمت این اثر را تصویب کرد و به زودی شهرداری این مبلغ را پرداخت میکند.
محمد رکنی با بیان اینکه از محل اعتبارات استانی نیز ۱۰ میلیارد ریال به این طرح کمک خواهد شد، افزود: با توجه به مذاکرات صورت گرفته در سفر وزیر و بازدید وی از این مجموعه، در حال پیگیریهای هستیم تا بتوانیم بخشی از اعتبارات سفر ریاست جمهوری و اعتبارات ملی را برای این طرح بگیریم.
پیش از این و طی هفته جاری، اعضای شورای فنی اداره کل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خراسان رضوی با حضور در محل سرای عزیزالله اف وضعیت فعلی بنا را از نزدیک مشاهده و راهکارهای مرمتی را در محل بررسی کردند.
سرای عزیزالله اف از بناهای تاریخی مشهد، در سال ۱۳۰۷ به دستور حاج غلامحسین مشهدی ساخته شده است.
این بنا به عنوان تجارتخانه و محلی برای صادرات محصولات مختلف، در سه طبقه از مصالحی مانند آجر، گچ و ملات ساخته شد.
این بنای قدیمی در سال ١٣٨١ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۴٠٣٠ به ثبت آثار ملی درآمده است.
این بنا به عنوان تجارتخانه و محلی برای صادرات محصولات مختلف، در سه طبقه از مصالحی مانند آجر، گچ و ملات ساخته شد.
این بنای قدیمی در سال ١٣٨١ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۴٠٣٠ به ثبت آثار ملی درآمده است.