مستند رام کردن باغ/Taming The Garden روایتی تاثیرگذار و شاعرانه را از جنون جهان معاصر در غارت طبیعت و ضرورت اندیشدن بشر در این رابطه به نمایش می گذارد.
به گزارش توریسم اینترنشنال؛ بیدزینا ایوانیشویلی (Bidzina Ivanishvili) یک میلیونر گرجستانی و نخست وزیر سابق این کشور است. هنگامی که او تصمیم گرفت در ملک شخصی‌اش یک باغ احداث کند، گروه‌هایی را به منطقۀ ساحلی غرب کشور فرستاد تا مردم محلی را متقاعد یا مجبور کنند که تعداد زیادی از درختان کهنسالشان را واگذار کنند. این درخت‌ها باید از طریق جاده و دریا به محل باغ اوانیشویلی برده می‌شدند.
اگر دوست دارید ببینید که موازنۀ جهان تا چه اندازه به سمت ابرثروتمندان سنگینی می‌کند این مستند را ببینید؛ مستندی که نشان می‌دهد چطور ده‌ها درخت کهنسال و بزرگ با ریشه از جا درمی‌آیند و کیلومتر‌ها جابه‌جا می‌شوند و دوباره در جای دیگری کاشته می‌شوند تا هوس‌های یک سیاستمدار میلیونر که دلش می‌خواهد باغی با درختان بزرگ داشته باشد ارضاء شود.
در این مستند گیرا و جذاب و بحث‌برانگیز که سالومه جاشی آن را ساخته، هیچ توضیح و دلیلی برای این هوس ناگهانی وجود ندارد. اما روستایی‌هایی که دارایی‌های قدیمی‌شان دارد از دستشان می‌رود نظرات خودشان را در این باره دارند. یکی از آن‌ها با طنز تلخی می‌گوید: «اون تا پرنده‌هامون رو هم نگیره خیالش راحت نمیشه». جاشی سعی کرده که در ساخت فیلمش محتاط باشد و به همین خاطر یک جور‌هایی فالگوش ایستاده و غر و لند‌های روستایی‌ها موقع تماشای بردن درخت‌هایشان را ضبط کرده است.
فیلمبرداری این مستند بسیار عالی و شاعرانه است و زیبایی طبیعت و مهارت‌های تکنیکی را خیلی خوب در کنار هم به تصویر کشیده است. این زیبایی بصری با صداگذاری هوشمندانۀ فیلم ترکیب شده که همهمۀ طبیعی جنگل را در کنار صدای ماشین‌های سنگین قرار داده است.
تاثیری که فیلم بر مخاطبش می‌گذارد نشان دادن بی‌رحمی و بی‌ملاحظگی کامل نظام سرمایه‌داری است. وقتی درخت‌های به تاراج رفته را بار کشتی‌های مسطح باربری می‌کنند تا از دریا عبور بدهند، بلندای درخت در پهنۀ دریا آدم را یاد عبور دادن مجسمۀ لنین از رود دانوب در فیلم «نگاه خیرۀ اولیس» تئو آنجلوپولوس می‌اندازد. می‌شود تصور کرد که با دیدن این حجم از فخرفروشی با پول و سوءاستفاده از قدرت، استخوان لنین در گور می‌لرزد.
تصویر نهایی‌ای که این مستند از باغ ایوانیشویلی ارائه می‌کند تضاد بسیار نیرومند و گیرایی را با منظرۀ زخم‌خوردۀ جنگل‌های دورافتاده ایجاد می‌کند. اما جاشی هوشمندتر از آن است که فقط بر اشتباهات اوانیشویلی در ساختن بهشت مصنوعی‌اش متمرکز شود. او همچنین به شکل ظریفی بیننده را دعوت می‌کند تا بر تاثیرات محیط‌زیستی اینگونه جابه‌جایی‌ها تامل کند و حتی به صورتی استعاری به مسئلۀ مهاجرت و ریشه‌کن شدن از خاک اصلی هم اشاره می‌کند.
- کارگردان: سالومه جاشی (Salomé Jashi)
- امتیاز: ۶.۹/۱۰
ترجمه: فرارو
